De TransAlp Mont Blanc - Matterhorn. 35 mountainbikers, waaronder 4 gidsen, lieten zich deze primeur niet ontnemen. Mountainbiken van de hoogste berg van de Alpen naar de mooiste van Europa. Dat je op de bike zo dicht bij deze reuzen kan komen!
De Mont Blanc was vlakbij op de bijna 2600 meter hoge Col de Seigne en op de 3317 meter hoge Theodullpass kon je de Matterhorn bijna aanraken. Het enige minpuntje was het weer aan het einde van de week, waardoor we de Matterhorn allleen maar kort vanaf de Italiaanse kant te zien kregen.
Het MTB feest kan beginnen!
Aan de routes kon het niet liggen want een maand ervoor had reisleider Rick nog de laatste paadjes en trails verkend. Dus naast de letterlijke hoogtepunten waren er ook weer heel veel prachtige trails, zoals de eerste van de week richting Contamines. Toen we die bedwongen waren de groepen voor de week al geformeerd: 3 blauwe groepen en een rode.
Bij de lunch op de Col de Joly kwamen alle groepen samen en konden de krachten worden verzameld voor de zware klim daarna. Een heerlijke trailafdaling, helemaal te fietsen, was de beloning en na nog wat klimmen bereikten we moe maar voldaan de berghut waar we zouden overnachten. De rest van de week werd in comfortabele hotels overnacht, maar in deze omgeving was alleen een Refuge. Lekker rustig want er was geen telefoonbereik en ook geen wifi. Na een welverdiend biertje kwamen al snel de grootste verhalen van de dag los.
Afzien en genieten tegelijk
De tweede dag van de TransAlp Mont Blanc - Matterhorn begon meteen met de zware klim naar de 2516 meter hoge Col de Seigne. Het eerste stuk ging over een smalle asfaltweg, maar al snel werd het onverhard en even later was het een smal karrepad met een heleboel haarspeldbochten.
Het laatste stuk was alleen nog maar een steil wandelpaadje en dat betekende voor de meesten wat loopstukken. Maar het fantastische uitzicht bovenop de col deed dat lopen al snel vergeten. De gletschers van de Mont Blanc schitterden in de zon. Zouden we de Matterhorn later in de week ook zo mooi kunnen zien? In de afdaling komen we nog dichterbij de Witte Reus, maar dan zijn we niet meer zo hoog en kun je de top ook niet meer zien.
Deze pas is ook meteen de grens met bella Italia, waar we met een prachtige trailafdaling 'indoken'. Na een lange afdaling en goede lunch met uitzicht op de immense gletschers van het Mont Blanc-massief beseften we maar weer eens hoe bevoorrecht we zijn. ’s Avonds lieten we ons verwennen met een heerlijk Italiaans diner en genoten we van de luxe van het hotel, dat daags ervoor even ontbrak ;-).
Een dag met veel leuke trailtjes
De derde dag werd door reisleider Rick bestempeld als een overgangsetappe naar het Aosta dal. Nou geef ons dan nog maar zo'n overgangsetappe. Wat waren er onderweg weer veel leuke paadjes! ’s Avonds ging iedereen zijn eigen weg in het centrum van de oude stad Aosta en kon er van een echte Italiaanse pizza en gelati worden genoten. Er waren ook groepen, zoals die van gids Marianne, de enige vrouw in het gezelschap, die in Aosta al eerder van een Gelati genoten!
Veel klimmen in de vierde etappe!
Op dag 4 reden we eerst door het Aosta dal en daarna moesten we lang klimmen. De finishplaats Valtournenche ligt 1100 meter hoger dan startplaats Aosta. Rick voorspelde een vrij saaie etappe, maar ook deze etappe was prachtig en het weer was lang niet zo slecht als was voorspeld.
De meeste groepen namen halverwege de etappe de lift en spaarden zo 800 hoogtemeters uit. Na een steile klim door het skigebied volgde een zeer lange spectaculaire afdaling. Smalle trails, stenen, wortels, gras, alles zat erin. Kicken gewoon! We moesten nog wel even opschieten want aan het eind van de middag plensde het nog even heftig. In het eenvoudige maar o zo fijne hotel lieten we ons verwennen met een uitmuntend 5 gangen diner. Dat hadden we wel nodig, zeker met het oog op de dag van morgen.
De hoogste pas ooit in de Vasa Sport geschiedenis
De vijfde etappe is de koninginnenrit van de TransAlp Mont Blanc-Matterhorn. De route gaat over de Theodulpas op maar liefst 3317 meter! Een hogere overgang in de Alpen, die fietsend te bedwingen is, kennen we niet. Dit is tevens de grens van Italië en Zwitserland. Eerst reden we naar Breuil-Cervinia en ja hoor daar lag die kanjer: de Matterhorn (aan deze kant heet hij Mont Cervin) was steeds kort zichtbaar tussen de wolken.
Vanaf Breuil namen we de lift naar Plan Maison en spaarden zo 600 hoogtemeters uit. Daarna was er geen ontkomen meer aan: er moest heel steil geklommen worden. In tegenstelling tot de verkenning lag er aan de zuidzijde geen sneeuw meer, zodat we grotendeels op de fiets (nou ja, de sterksten) de top konden bereiken.
Bovenop in de hut konden we ons omkleden en aansterken met een welverdiende pasta. Op het terras lag sneeuw en af en toe lieten de 4000'ers zich zien, maar de Mont Cervin bleef in de wolken....
Inmiddels trok het dicht en begon het zowaar te hagelen, gelukkig zaten we allemaal al in de hut. Wat ons nu te wachten stond was het meest avontuurlijke deel van deze tocht, de oversteek van de gletscher richting Zermatt. Meestal ligt er zo veel sneeuw op de gletscher, dat er tot half juli nog geskied kan worden, maar na de warme zomer, was alle sneeuw gesmolten en waren de gletscherspleten goed zichtbaar. Om de gletscher veilig over te komen had Vasa Sport 3 Zwitserse berggidsen ingehuurd, die ons vanaf Zermatt 'kwamen ophalen'. Op het bovenste steile stuk hadden de gidsen touwen aangelegd en kregen we heupgordels om.
Inmiddels klaarde het weer op en dat zorgde voor indrukwekkende beelden…, maar de Matterhorn, waarvan de top nog geen 3 km weg was, vertoonde zich niet.
De gletscher werd vlakker en de spleten verdwenen, dus we konden weer fietsen. Uiteindelijk bereikten we de rotsige ondergrond en konden we over schotterpaden en mooie trails naar Zermatt afdalen. We reden door het beroemde drukke dorpscentrum. Als al die mensen eens wisten dat we Nederlandse en Belgische mountainbikers waren, die van een hoogte van 3417 meter kwamen! Daarna reden we over een mooi op en neer paadje naar ons comfortabele hotel in Täsch.
Een prachtige laatste dag
De laatste dag van deze TransAlp stond in het teken van voornamelijk afdalen, waarbij we in Zermatt met de wereldberoemde Gornergratbahn omhoog gingen. Omdat er sneeuw was gevallen en het zicht minimaal was, besloten we een station eerder dan gepland uit te stappen. Een uitstekende keuze want dat was precies de plek tot waar de sneeuw gevallen was.
Na vele gave trails, foto’s en afdaalmeters kwamen we terug bij het hotel waar we ons konden douchen en omkleden. Aan het eind van de middag reden we met een in Zwitserland gehuurde bus en fietsaanhanger terug naar startplaats Bettex in Frankrijk, waar we de avond afsloten met een gezellige raclette.
Onderweg in de bus drong het besef langzaam door dat aan deze prachtige week toch echt een einde is gekomen. Een fantastische avontuur dat iedere mountainbiker een keer moet meemaken. Met deze week maar één minpuntje, de Matterhorn liet zich niet zien. Hopelijk hebben de groepen dit jaar jaar meer geluk.
Aftermovie:
Wil je dit avontuur ook beleven?
Eind juni start deze reis. Eén ding kunnen we beloven. Het wordt weer een onvergetelijk avontuur! Bekijk de reispagina voor meer informatie, data en prijzen:
TransAlp Mont Blanc - Matterhorn >>
